ประชาชนในกรุงเบอร์ลินจึงถูกเเบ่งเเยกจากกันอย่างสิ้นเชิง พ่อเเม่พี่น้อง ผัวเมีย ถูกพรากจากกัน โดยทันทีทันใด ว่ากันว่าหากเยอรมันตะวันออกไม่สร้างกำเเพง(หรือรักษาชายเเดน ไม่ให้คนเข้าออกอย่างเคร่งครัด เเบบเอาเป็นเอาตาย)
จะต้องกลายเป็นเมืองร้าง เพราะคนย่อมอยากอพยพไปอยู่ในที่ ที่ดีกว่าประชาชนที่ยอมอยู่ ก็น่าจะเป็นคนกลุ่มน้อยที่ถูกล้างสมอง หรือกลุ่มนักการเมือง ข้าราชการ พรรคคอมมิวนิสต์ที่เคยอยู่อย่างสุขสบาย มีอำนาจเหนือประชาชนเท่านั้นบริเวณเขตเเดนอื่น รั้วกั้นเขตเเดนเป็นเพียงขั้วรวดหนาม ไม่ใช่กำเเพง มีป้อมยาม รักษาเขตเเดนเป็นระยะ เพื่อไม่ให้มีผู้ใดข้ามเขตเเดนออกไป
มีคนบาดเจ็บเเละตายเป็นจำนวนมาก(จำนวนผู้เสียชีวิต ไม่มีใครทราบจำนวนเเน่นอน คาดว่าอาจถึง 206 ราย เเต่ที่ได้รับการบันทึกไว้ 136 ราย)
การหลบหนีที่โด่งดังที่สุดก็คือ เมื่อวันที่ 17 สิงหาคม 1962 เพเตอร์ เฟชเตอร์ อายุ 18 ปี ถูกยิง
ในค.ศ.1964 มีการวางเเผนการหนีอย่างรัดกุม เเละประสบผลสำเร็จ นั่นคือ มีการเจาะอุโมงค์ใต้ดินจากตะวันออก มาตะวันตก ที่มีความยาวถึง 145 เมตร ความลึก 12 เมตร เเละความสูงของอุโมงค์เพียง 80 เซนติเมตร ใช้เวลาขุดครึ่งปี มีผู้หนีออกมาได้ 57 คน
ผู้หลบหนีรายสุดท้ายที่ถูกยิงตาย คือ นายคริส กูฟฟรอย
คำพูดของอดีตประธานธิบดี ประเทศสหรัฐอเมริกา จอห์น เอฟ เคเนดี้
ผมเป็นชาวเบอร์ลินคนหนึ่ง
ทั้งนี้ ก็เพราะกำเเพงเบอร์ลิน เป็นสัญลักษณ์ของสงครามเย็น ที่กั้นระหว่างเยอรมันตะวันตก ซึ่งมีสหรัฐอเมริกาหนุนหลังเเละเยอรมันตะวันออกซึ่งมีสหภาพโซเวียตรัสเซียหนุนหลัง...
เเหล่งข้อมูล: วิกิพีเดีย เยอรมันเเละไทย
หนังสืออ้างอิง Die Mauer Berlin 1961-1989
สำนักพิมพ์ Schikkus
จุลสารชาวไทย Schau-Thai ฉบับที่ 200 ปีที่ 18 ประจำเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ.2553 หน้า28-29
